Najważniejsze szaty liturgiczne odnajdujemy już u początków chrześcijaństwa. Jeśli chodzi o ornat, podstawową szatę liturgiczną, Kościół od początku zalecał, aby był wykonany ze szlachetnego materiału. Alba zaś miała być wykonana z lnianego płótna. W tym, co dotyczy kroju i ozdób, zostawiona jest większa wolność. Szata liturgiczna jest przeznaczona wyłącznie do tego, by prowadziła do oddania chwały Bożej i dlatego też nie powinna być pokryta zbyt dużą ilością dekoracji, nawet zawierających w sobie symbolikę religijną. Jej celem bowiem jest obleczenie posłującego w liturgii z godnością i szlachetnością. Tak, by stała się antycypacją odziania w szaty chwały, to znaczy całkowitego odnowienia.

2. PREFACJA O NARODZENIU PAŃSKIM
Słowo Wcielone odnawia wszechświat
Następującą prefację odmawia się w Mszach uroczystości Narodzenia Pańskiego,
w dniach oktawy Narodzenia Pańskiego z wyjątkiem Mszy, które
mają własną prefację o Bożych tajemnicach lub Osobach, i w dni powszednie
okresu Narodzenia Pańskiego.
K. Pan z wami.
W. I z duchem twoim.
K. W górę serca.
W. Wznosimy je do Pana.
K. Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu.
W. Godne to i sprawiedliwe.
Zaprawdę, godne to jest, * abyśmy Tobie, Ojcze święty,
składali dziękczynienie, * i sprawiedliwe, abyśmy Ciebie
wychwalali, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa.
On będąc niewidzialnym Bogiem * ukazał się naszym oczom
w ludzkim ciele, * zrodzony przed wiekami zaczął istnieć
w czasie, * aby podźwignąć wszystko, co grzech poniżył, *
odnowić całe stworzenie * i zbłąkaną ludzkość * doprowadzić
do Królestwa niebieskiego.
Dlatego niebo i ziemia * z uwielbieniem śpiewają Tobie pieśń
nową * i my z wszystkimi zastępami Aniołów wysławiamy
Ciebie, * razem z nimi wołając:
Święty...

1. PREFACJA O NARODZENIU PAŃSKIM
Chrystus Światłością
Następującą prefację odmawia się w Mszach uroczystości Narodzenia Pańskiego,
w dniach oktawy Narodzenia Pańskiego z wyjątkiem Mszy, które
mają własną prefację o Bożych tajemnicach lub Osobach, i w dni powszednie
okresu Narodzenia Pańskiego.
K. Pan z wami.
W. I z duchem twoim.
K. W górę serca.
W. Wznosimy je do Pana.
K. Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu.
W. Godne to i sprawiedliwe.
Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, *
abyśmy zawsze i wszędzie, Tobie składali dziękczynienie, *
Panie, Ojcze Święty, wszechmogący, wieczny Boże.
Albowiem przez tajemnicę Wcielonego Słowa * zajaśniał
oczom naszej duszy * nowy blask Twojej światłości; *
abyśmy poznając Boga w widzialnej postaci, * zostali przezeń
porwani * do umiłowania rzeczy niewidzialnych.
Dlatego niebo i ziemia * z uwielbieniem śpiewają Tobie pieśń
nową * i my z wszystkimi zastępami Aniołów wysławiamy
Ciebie, * razem z nimi wołając:
Święty...

2. PREFACJA ADWENTOWA
Dwa oczekiwania na przyjście Chrystusa
Następującą prefację odmawia się w Mszach okresowych od dnia 17 do dnia
24 grudnia oraz w innych Mszach odprawianych w tym okresie, które nie mają
własnej prefacji.
K. Pan z wami.
W. I z duchem twoim.
K. W górę serca.
W. Wznosimy je do Pana.
K. Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu.
W. Godne to i sprawiedliwe.
Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, *
abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, *
Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże, * przez
naszego Pana Jezusa Chrystusa.
Jego przepowiadali wszyscy Prorocy, * Dziewica Matka
oczekiwała z wielką miłością, * Jan Chrzciciel zwiastował
Jego przyjście * i ogłosił Jego obecność wśród ludu. * On
pozwala nam z radością przygotować się * na święta Jego
Narodzenia, * aby gdy przyjdzie, * znalazł nas czuwających
na modlitwie * i pełnych wdzięczności.
Dlatego z Aniołami i Archaniołami, * i z wszystkimi chórami
niebios * głosimy Twoją chwałę * razem z nimi wołając:
Święty,

1. PREFACJA ADWENTOWA
Dwa przyjścia Chrystusa
Następującą prefację odmawia się w Mszach okresowych od pierwszej nie -
dzieli Adwentu aż do dnia 16 grudnia oraz w innych Mszach odprawianych w
tym okresie, które nie mają własnej prefacji.
K. Pan z wami.
W. I z duchem twoim.
K. W górę serca.
W. Wznosimy je do Pana.
K. Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu .
W. Godne to i sprawiedliwe.
Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, *
abyśmy zawsze i wszędzie, Tobie składali dziękczynienie, *
Panie Ojcze Święty, wszechmogący, wieczny Boże, * przez
naszego Pana Jezusa Chrystusa.
On przez pierwsze przyjście w ludzkiej naturze * spełnił
Twoje odwieczne postanowienie, * a nam otworzył drogę
wiecznego zbawienia. * On ponownie przyjdzie w blasku
swej chwały, * aby nam udzielić obiecanych darów, * których,
czuwając, z ufnością oczekujemy.
Dlatego z Aniołami i Archaniołami, * i z wszystkimi chórami
niebios * głosimy Twoją chwałę * razem z nimi wołając:
Święty, Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów. * Pełne są
niebiosa i ziemia chwały Twojej. * Hosanna na wysokości. *
Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. * Hosanna na
wysokości.

Podobnie jak szata, również i kolorystyka wpisuje się w jej własny system komunikacji, zależny od środowiska kulturowego i społeczności, w której jest wykorzystywany. Podobnie w chrześcijaństwie zrozumienie i kodyfikacja kolorów zmienia się w zależności od czasów i sposób zgłębiania wiedzy, zarówno tej naukowej jak i poznania kulturowego.

Pierwszą klasyfikację kolorów o dość dobrze określonej strukturze odnajdujemy u papieża Innocentego III (1161 - 1216). Wyróżnia on cztery podstawowe kolory: biały, czerwony, czarny i zielony.

W użytku liturgicznym kolor służy do określenia tajemnicy wiary, którą się celebruje w ciągu roku jak też w poszczególne dni. Obecnie w liturgii Kościoła rzymskiego jest wykorzystywanych pięć kolorów:

Ubiór jest znakiem naszej relacji z Bogiem, ponownie ustanowionej w Chrystusie. W ten sposób wykorzystywany jest on w liturgii i takie jego znacznie odnajdujemy w Piśmie Świętym. Codzienny rytuał ubierania się nie jest tak banalny jak jesteśmy przyzwyczajeni myśleć. Z punktu widzenia antropologicznego ubiór wplata się w całokształt różnorodnych znaków, które osoba pragnie uwidocznić w komunikacji z innymi. Wybierając to, w co chcemy się ubrać na spotkanie z kimś innym, także Innym, pisanym przez wielkie „I”, jest często podświadomym tworzeniem własnego obrazu i tożsamości naszej osoby.

Chwała Jerozolimy, naszej Matki

K. Pan z wami.
W. I z duchem twoim.
K. W górę serca.
W. Wznosimy je do Pana.
K. Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu.
W. Godne to i sprawiedliwe.
Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, *
abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, *
Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże.
Dzisiaj pozwalasz nam czcić Twoje święte miasto, * niebieskie
Jeruzalem, które jest naszą Matką. * W nim zgromadzeni
nasi bracia i siostry * wysławiają Ciebie na wieki. * Do niego
spieszymy pielgrzymując drogą wiary * i radując się z chwały
wybranych członków Kościoła, * których wstawiennictwo
i przykład nas umacnia.
Dlatego z niezliczoną rzeszą Świętych i Aniołów * wysławiamy
Ciebie, jednym głosem wołając: Święty...